φύσα ψύχη μου

Μια καινούργια μέρα τρέμει στον αγέρα,
στάζοντας φως και νερά.
Πιάστηκε στα δίχτυα μια τυχαία νύχτα
στη μέση του πουθενά.
 

Πιάστηκαν δυο ψάρια, ήλιοι και φεγγάρια
λίμνες, ποτάμια, βουνά.
Κι ήρθε το σκουλήκι, η χαρά κι η λύπη
κι ένα ζευγάρι φτερά.

Αχ! Κορμί μου πήλινο
κι εσύ κλαρίνο ξύλινο
ποιός μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Κάποιος που μας σκέφτεται
ή μας ονειρεύεται
κι όταν ξυπνήσει θα μας γνωρίσει
ή θα γυρίσει στο άλλο του πλευρό.
Αχ! Κορμί μου πήλινο
ποιός μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Αχ! Κλαρίνο ξύλινο
φύσα ψυχή μου κι ανέβα σα φτερό.

Μια καινούργια μέρα τρέμει στον αγέρα
στάζοντας φως και νερά.
Τίποτε δεν λείπει κι η χαρά κι η λύπη
κι ένα ζευγάρι φτερά.

Un día nuevotiembla en el aire
goteando luz y agua.
Quedó atrapado en redes una noche al azar
en mitad de ninguna parte.

Quedaron atrapados dos peces, soles y lunas,
lagos, ríos, montañas.
Y llegó el gusano, la alegría y la tristeza
y un par de alas.

¡Ah!, mi cuerpo de barro
y tú, clarinete de madera,
¿quién nos dirige en esta danza?
Alguien que se interesa por nosotros
o nos ve en sueños
y cuando despierta nos reconocerá
o nos dará de lado. 
¡Ah!, mi cuerpo de barro,
¿quién nos dirige en esta danza?
¡Ah!, clarinete de madera,
sopla, alma mía, y elévate como un ala.

Un día nuevo tiembla en el aire
goteando luz y agua.
No falta nada, la alegría y la tristeza
y un par de alas.